در ماده 24 قانون اجرای احکام مدنی قانونگذار از چهار اصطلاح تعطیل، توقیف، قطع و تأخیر اجرای حکم استفاده نموده است که این اصطلاحات اگرچه در ظاهر مترادف به نظر می رسند ولی از معانی متفاوتی برخوردار بوده و جایگاه استفاده از آن هم متفاوت است. کاربرد اصطلاح تأخیر مربوط به قبل از شروع اجراست که اجرای حکم قبل از شروع، برای مدت معینی به تأخیر می افتد ولی در توقیف، اجرا شروع شده ولی بعد از شروع به دلیل قانونی برای مدت زمان نامشخص متوقف می شود. توقیف به تقاضای محکوم علیه صورت می گیرد ولی تأخیر ممکن است به تقاضای محکوم له باشد. تعطیل نیز به مفهوم مختومه شدن پرونده اجرایی به کار رفته و حقوقدانان بعضا تعطیل را فقط به تقاضای محکوم له میسر می دانند. قطع عملیات اجرایی نیز مرادف تعطیل است لیکن صرفا به تقاضای محکوم له صورت می گیرد. در این نوشتار سعی نمودیم با تبیین برخی مصادیق هر یک از اصطلاحات فوق در قوانین مختلف مفهومی روشن تر از آن ارائه نماییم.
)